Kamień wydobywa się w kamieniołomach w postaci dużych bloków skalnych, które są później cięte na płyty o różnej grubości (tzw. slaby) w celu łatwiejszego i bardziej ekonomicznego ich transportu. Slaby są polerowane w celu uzyskania połysku, który wydobywa piękno kamienia i w zależności od potrzeb kamień poddaje się dalszej obróbce - np. w celu wykonania mniej śliskich schodów stosuje się płomieniowanie jego powierzchni. Następnie płyty cięte są na poszczególne elementy, a miejsca cięć poleruje się lub frezuje i poleruje obrzeża.

Stosunkową nowością w kamieniarstwie jest kamień wyrabiany przemysłowo. Przykładem takiego wyrobu jest konglomerat kwarcowy. Produkuje się go z kombinacji kwarcu oraz żywicy poliestrowej i może posiadać różne formy, a jego charakterystyka jest zbliżona do kamienia naturalnego. Zaletą kamienia przemysłowego jest powtarzalność wzorów niemożliwa do uzyskania w naturze.

Zawód kamieniarza istnieje od momentu w którym ludzie zaczęli tworzyć i używać narzędzi służących do tworzenia budowli z kamienia wydobywanego z ziemi. Słynnymi dziełami kamieniarskimi są na przykład: Taj Mahal, Mur Idian Cusco, posągi na Wyspie Wielkanocnej, piramidy egipskie, Angkor Wat, Borobudur, Tihuanaco, Tenochtitlan, Persepolis, Partenon, Stonehenge i katedra Chartres.

Kamieniarze wykorzystują obok typowych dla siebie narzędzi takich jak: odbijak, młotek brukarski, młotek gumowy, tarcze ścierne i polerskie również nowoczesne urządzenia elektryczne - piły mostowe, ramieniowe, dzielące i formatowe (do rozcinania płyt kamiennych), szlifierko-polerki (do szlifowania i polerowania płaskich powierzchni płyt kamiennych), docinarki (do przycinania płyt kamiennych na określony wymiar pod kątem prostym), boczkarki (do szlifowania i polerowania boczków i fazy, do frezowania i polerowania półwałków/ćwierćwałków na bokach płyt kamiennych), wycinarki linowe, szlifierki kolanowe.